زن ستیزی

حکومتی که بیش از چهار دهه است با زن ستیزی و خشونتها و جنایتهای سازماندهی شده حکومتی علیه زنان هم بر سر کار آمده و بقاء یافته، در چهار ماه گذشته یکی از بیشترین جنایات چهار دهه گذشته را مرتکب شده است. پنهان کردن و دروغ گویی درباره وجود ویروس کرونا بمدت چندین هفته و سپس عدم رسیدگی حتی حداقلی برای کنترل و مهار این ویروس که تابحال باعث مرگ صدها نفر است، شلیک مستقیم و عمدی موشک سپاه به هواپیمای پرواز ۷۵۲ تهران- کیف اوکراین، که باعث کشته شدن ۱۷۶ نفر شد، و ۱۵۰۰ کشته خیزش آبانماه، جزء جنایاتی هستند که به کارنامه آدمکُشی این حکومت قرون وسطایی که بر پایه ایدئولوژی ضدزن اسلام بنا شده است، اضافه شده است.

در مقابل همین حکومتی که با سیاست و نیروی سرکوب به بقا روز به روز خود ادامه میدهد، جنبشی تحت عنوان جنبش سرنگونی در متن جامعه جاری است که با تغییر توازن قوا، اوج میگیرد و فضای سیاسی را دگرگون میکند. یکی از ارکان اساسی جنبش سرنگونی، جنبش نوین رهایی زن است که سرآغاز آن به هشت مارس روز جهانی زن سال ۵۷ در مقابل فرمان خمینی به حجاب اجباری و اسلامیزه کردن جامعه ایران، بر میگردد. از همان زمان بود که انقلاب زنانه در ایران که انقلابی علیه جنبش اسلام سیاسی، علیه قوانین مذهبی و علیه فرهنگ نرسالار بود، آغاز شد. انقلابی که در طی چهل سال گذشته در عرصه مبارزه علیه حجاب اجباری، علیه بردگی و تجاوز جنسی، علیه تفکیک جنسیتی و علیه کلیت وضع موجود از خود چهره های بیرون داد که به نمادهای آشکار انقلاب زنانه و مبارزه با جمهوری اسلامی و قوانین عصر حجری آن تبدیل شدند.

نگاهی به یکسال گذشته و وقایع در فضای سیاسی موجود نشان میدهد، نقش زنان در صف مقدم اعتراض و انقلاب زنانه جاری در متن جنبش سرنگونی کاملا آشکار بوده است. نقش پیشرو و تعیین کننده زنان در اعتراضات علیه شلیک عمدی و مستقیم موشک سپاه به هواپیمای اوکراینی، در خیزش آبان ۹۸، در جلو آمدن مادران کشته شدگان اعتراضات سراسری در پیوند با مادران خاوران و کیفرخواست علیه جمهوری اسلامی، تلاش مستمر برای حق ورود زنان به استادیوم و جانباختن سحر خدایاری، برگزاری تظاهرات علیه حجاب و عفاف و گشت ارشاد دانشگاهی در دانشگاه تهران که یادآور هشت مارس روز جهانی زن سال ۵۷ بود، گسترش بیشتر بی حجابی و نگرانی حکومت از این امر حتی در شهرهایی که به شهرهای مذهبی موسوم است و استیصال سران نظام در مقابل آن، جدال تنگاتنگ فعالین زن جنبشهای اعتراضی با جمهوری اسلامی و ادامه مبارزه زندانیان سیاسی زن حتی از زندانها، نمونه هایی است که نشان میدهد یکسال گذشته علی رغم سرکوبگریهای خشن تر و عریان تر، زنان و جنبش نوین رهایی زن از مبارزه برای پایان دادن به وضع ضدانسانی موجود دست نکشیده و عزمی که برای سرنگونی این حکومت جزم شده همچنان بر قوت خودباقی است.
شهناز خطیبی