پرسش و درخواست!
خطاب به وزارت اداره مهاجرت و دادگستری سوئد، ریاست محترم پارلمان و نمایندگان محترم أحزاب سیاسی
و کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل (UNHCR)،
کمیساریای عالی حقوق بشری، کمیسیون حقوق بشر اتحادیه اروپا، سازمان عفو بین الملل پیرامون وضعیت پناهجویان ایرانی در سوئد
ما پناهجویان متحصن و اعتصاب کننده، ضمن تاکید بر ادامه تحصن و اعتصاب غذا طبق بیانیه زیر خواهان پرسش فعالین حقوق بشر و انسانهای با وجدان از دلیل این رفتارهای خسته کننده و دور از انسانیت از دفتر کمیساریای عالی پناهندگان و حکومت سوئد با پناهندگان ایرانی هستیم.
بسیار متاسفیم که در این روزهای حساس برای مردم سرزمین مان به عنوان جزئی از جامعه ایران به جای تمرکز بر مسائل و حوادث جاری داخل کشور درگیر مسائل فرعی شده ایم .
در روزهایی که فعالین سیاسی، مذهبی، عقیدتی فعالین حقوق کودک، کار و زنان و بسیاری دیگر از هم وطنان مان که در زندانهای جمهوری اسلامی در اسارت به سر می برند و هستند کسانی که در اعتصاب غذا برای رهایی از انفرادی با جان خود مبارزه میکنند.
جوانان این مرز و بوم بابت گردهمایی های مسالت آمیز کشته و دستگیر می شوند.!
ما اینجا چه می کنیم؟
بله، قرار نبود از ایران خارج شویم!
برای نجات جان مان قرار نبود که از زندان به زندان پناه ببریم!
قرار نبود که در بزرگترین دموکراسی دنیا به طرزی ماهرانه دعوت به سکوت و رو به خاموشی رویم .
از بدو ورود به کشور سوئد علیرغم همه مشکلات حاصل از ورود به کشور جدید به خصوص کشوری نظیر سوئد به عنوان فعالانی در تبعید و به عنوان سربازانی کوچک در نبرد و جنبش آزادی خواهی مردم ایران بوده ایم.
اکنون هر یک از ما، پس از سالها بلاتکلیفی در کشور سوئد به اتفاق هم، پس از طی مراحل مختلف قانونی برای پیگیری مشکلات شخصی مان از تاریخ ۱۴/۰۲/۲۰۲۰ دست به اعتصاب غذا و تحصن زدیم.
مسئولین حکومتی، اداره مهاجرت، ارگانها و نهادهای حقوق بشری احزاب سیاسی و نماینده های پارلمان همچنین مدیاها روزنامه ها و وبسایتهای خبری در سوئد که حاضر به شنیدن صحبتهای ما نیستند: حال اینجا در دمای زیر صفر شهر گوتنبرگ ایستاده ایم فقط برای دریافت پاسخ این پرسش که ” آقایان / خانم های مسئول در اداره مهاجرت و دادگاههای سوئد و درفتر کمیساریای عالی پناهندگان , برنامه شما به عنوان مسئولین سوئدی یگانه سازمان حامی ما کمیساری عالی پناهندگی در اروپا که از مدارک شناسایی , پاسپورت , ویزا , حق زندگی مانند شهروند عادی , تحصیل , شغل , امکانات بهداشتی ؛ محروم هستیم ؛ چیست؟
توجه فرمایید:
سالهاست پرسش ما در رابطه با پرونده شخصی مان بی نتیجه مانده است. یعنی ما به عنوان افرادی بالغ و عاقل این حق را نداریم که از وضعیت پرونده شخص خودمان و حق اقامت در این کشور و آینده خودمان با خبر شویم !
شواهد نشان میدهد می گویند محدودیت دارند و بر اساس سهمیه اندک، حق اقامت داده میشود.
چرا این همه سال بلاتکلیفی؟
ما زندانیانی هستیم در فضای باز!
آیا چنین رفتارهایی موجب ناراحتی ناامیدی و افسردگی نمی شود؟
دنیا سوئد را به عنوان کشوری الگو در زمینه پناهندگی می بیند ولی حال این سوال مطرح است حکومت محترم سوئد شما چه تمهیداتی برای پناهندگان دیده اید که ما پناهندگان ساکن در این کشور از آن بی خبریم؟
کشوری که بنا بر امضای کنوانسیونهای بین المللی در زمینه پناهندگی سالها طول میکشد تکلیف متقاضی پناهندگی را مشخص کند حتی مسئولینی که برای مصاحبه پناهندگان انتخاب میشوند هیچگونه اطلاعاتی از وضعیت موجود در ایران ندارند.
بزرگترین دموکراسی جهان سوئد و دفتر حفاظت از منافع و حقوق انسانی مهاجرین ( یو ان اچ سی آر )، کمترین توجهی به شان و حقوق انسانی ما ندارند و حتی خود را ملزم به پاسخ به ابتدایی ترین سوالات ما نمی بینند .
چه کسی بررسی می کند این رفتارها را؟
ما اعلام می کنیم که اتفاقاتی که در اینجا می افتد خارج از تصور شما و فراتر از آمارهای شسته و رفته ای است که در اختیار شما و شماها قرار می گیرد.
ما در این حرکت اعتراضی تحصن و اعتصاب غذا تنها به ذکر کلیاتی پرداخته و شرح جزئیات را بسته به علاقه مخاطب به آینده واگذار میکنیم.
و در پایان از همه فعالین حقوق بشر، هم وطنان، دلسوزان و انسانهای با وجدان دعوت می کنیم از هر طریقی که میتوانند خواهان پاسخگویی اداره مهاجرت، دادگاهای اداره مهاجرت و دفتر سازمان ملل به این نحوه رفتارها و وضعیت خسته کننده ما شوند.
سامان قا‌دری
عضو هیئت اجرایی